திருக்குறள் 212ல் புகழப்பட்ட இந்த குறளில், வாழ்வில் பெறப்படும் செல்வம் எப்படிச் செலவழிக்க வேண்டும் என்பதைக் குறிக்கிறது. குறளின் பொருள்: ஒருவர் தன்னுடைய முயற்சியால் பெருமைபடக் திரட்டிய பொருள், தகுதியானவர்களின் நலனுக்காகவும், சமூகத்தின் முன்னேற்றத்திற்காகவும் பயன்படுத்தப்பட வேண்டும் என குறிப்பிடுகிறது.

இந்தக் குறள் வாழ்க்கையின் முக்கியமான போதனையை வழங்குகிறது. தனக்கே மட்டுமே சேர்த்துக் கொள்ளாமல், பொருளை தகுதியானவர்களின் நலனில் செலவழிக்க வேண்டும் என்பது அறம் செய்யும் பணியாகக் கருதப்படுகிறது. செல்வத்தை சமூக நலத்திற்குப் பயன்படுத்துவது, சமூக ஒருமைப்பாட்டை வளர்த்துக் கொள்வதற்கும், நீடித்த நன்மைகளை உருவாக்குவதற்கும் வழிவகுக்கும் என்பதே குறளின் முக்கியக் கருத்தாகும்.